09-11 | Vaarwel Kyoto
Tijdens de klimaatonderhandelingen onlangs in Bangkok werd dan toch eindelijk de knuppel in het hoenderhok gegooid: zijn we getuige van de voortijdige ondergang van het Kyoto-protocol, ten gunste van een opvolger in Kopenhagen?
Toen het Kyoto Protocol ter wereld kwam, was dat voor velen een onverwacht genoegen na lange, moeilijke onderhandelingen. Ontwikkelingslanden waren tevreden omdat het protocol tegemoet kwam aan hun wensen voor ongeremde ontwikkeling, gecombineerd met bindende doelstellingen voor de industrielanden. Landen als de VS vonden de flexibele mechanismen aantrekkelijk. Rusland en Oost-Europa konden profiteren van de verkoop van hun overtollige emissierechten.
Nu we terug kunnen kijken, heeft het Kyoto Protocol inderdaad veel goeds gebracht. In de EU hebben we dankzij Kyoto een werkend emissiehandelssysteem. Dankzij het Clean Development Mechanism weten ontwikkelingslanden wat emissiereducties zijn. En we zien een groeiend klimaatbewustzijn bij bedrijven, regeringen en consumenten. Maar het Kyoto-protocol was ook direct controversieel. Ondanks dat het in zekere zin een kindje van de VS was, hebben de Verenigde Staten het niet geratificeerd en het protocol zet China niet of nauwelijks aan tot actie. Dit ondermijnt weer de steun voor strengere doelen in de EU en in andere landen.
Op weg naar Kopenhagen wordt er langs twee paden onderhandeld: een Kyoto-pad en een UNFCCC-pad. De VS hebben niet het binnenlandse mandaat om tot het Kyoto-pad toe te treden. Er zijn dus twee mogelijkheden: ofwel we zitten straks met twee parallelle verdragen, of het Kyoto-pad zal moeten worden verlaten. De eerste mogelijkheid is niet aantrekkelijk. Zelfs ontwikkelde landen die Kyoto hebben geratificeerd roepen op tot een geloofwaardige inzet van de VS en China. Het voortleven van Kyoto zal dus niet veel opleveren voor een effectieve aanpak van klimaatverandering.
We kunnen niet anders dan concluderen dat het Kyoto-pad verlaten zal moeten worden. We maken het einde mee van het Kyoto Protocol. Kyoto heeft zijn taak volbracht. Het pact was een idealistische, moedige en essentiële stap op weg naar het oplossen van klimaatverandering. Gezamenlijk heeft de wereld veel geleerd. Elementen van het Kyoto Protocol zullen voortleven: in het nationale beleid van landen en in het Clean Development Mechanism.
Moeten we om Kyoto rouwen? Misschien. Maar misschien moeten we het verlies accepteren en vooruit kijken, naar een beter vormgegeven klimaatverdrag. Kyoto mag dan dood zijn, het heeft niet voor niks geleefd.
Heleen de Coninck leidt de groep Internationaal Energie- en Klimaatbeleid van ECN Beleidsstudies.
Reacties
NEW | Tussen hoop en vrees
Door:Heleen de Coninck, ECN Beleidsstudies
Vanmiddag werd op de COP een ‘special event’ georganiseerd door de Deense premier.>>
18-12 | De eendagsvlieg en het klimaat
Door:Gerard Kos, ECN Biomassa, Kolen & Milieuonderzoek
Voor het bestaan van de eendagsvlieg maakt het niets uit hoe het klimaat er over 50 of 100 jaar eruit ziet. Zelfs maakt het niet uit of het volgende week vriest of dooit.>>
18-12 | Staatshoofden en voorzittersvriendjes
Door:Heleen de Coninck, ECN Beleidsstudies
Woensdag was een chaotische dag. De vergaderingen werden voortdurend verstoord door een kleine minderheid van actiegroepen.>>
17-12 | Rumoer binnen en buiten
Door:Stefan Bakker, ECN Beleidsstudies
Net als honderden anderen hebben we woensdagavond te horen gekregen dat ‘de onderhandelingen nog steeds doorgaan en dat de COP op een nader te bepalen tijdstip weer bij elkaar zal komen’.>>
16-12 | In de rij voor het klimaat
Door:Jip Lenstra, ECN Milieuonderzoek
Het aantal mensen dat een bijdrage wil leveren aan de COP15 in Kopenhagen is inmiddels gestegen tot meer dan 42.000. Er is bij mijn weten nog nooit zoveel belangstelling geweest voor een conferentie v>>
14-12 | De toekomst tussen haken
Door:Jip Lenstra, ECN Milieuonderzoek
Hier in Kopenhagen lopen jonge mensen rond met oranje T-shirts waar achterop de tekst staat: “[Don’t bracket our future]”. Toch is dat nu pre>>
11-12 | Een groot experiment met de aarde
Door:Ton Hoff, directie ECN
In de afgelopen weken hebben klimaatsceptici de discussie aangezwengeld over de integriteit van het wetenschappelijk onderzoek naar de opwarming van de aarde. Voor de duidelijkheid: alle wetenschapper>>
10-12 | Preken voor eigen parochie?
Door:Jip Lenstra, ECN Milieuonderzoek
De onderhandelingen zijn begonnen met de bespiegelingen van de groepen. Om het proces wat te vereenvoudigen hebben de meeste delegaties zich verenigd in een groep. Nederland zit in de EU, met Zweden a>>
08-12 | Kopenhagen dag één
Door:Jan Willem Erisman, ECN Biomassa, Kolen & Milieuonderzoek
Maandag om tien uur sloot ik mij aan in de rij van niet geregistreerde NGO’s. Ik genoot van de vrolijke drumband en het Australisch koor, dat een protestlied tegen kolen zong. Het was koud in Kopenhag>>
02-12 | Een Tour de Force
Door:Ad Seebregts, ECN Beleidsstudies
Binnen twee seconden scoren. Daar heb ik als voetballer altijd van gedroomd. De aanpak van de klimaat- en energieproblematiek vergt echter een inspanning van langere adem. Het is meer duursport, zoals>>
26-11 | Wetenschappers onder vuur
Door:Bart Verheggen, ECN Milieuonderzoek
Wat doe je als je het oneens bent met de wetenschap (of met de politieke implicaties ervan), maar geen steekhoudende argumenten voor je positie hebt? Dan probeer je in het computersysteem van een gere>>
23-11 | Optimisme in Energy Square
Door:Pieter Boot, ECN Beleidsstudies
Maandag 16 november vond in Den Haag een Energy Square plaats, waar tweehonderd mensen bij elkaar kwamen om met Coby van der Linde (Clingendael), Ben van Beurden (Shell) en ondergetekende te discussië>>
16-11 | Hoge verwachtingen
Door:Jip Lenstra, ECN Milieu
Waarom is COP15 zo’n bijzondere conferentie? Wat maakt hem anders dan de vorige veertien? Ik denk dat deze keer de verwachtingen heel erg hoog zijn.
De zekerheid over de menselijke rol in de klimaat>>
12-11 | Inspiratie uit Botswana
Door:Heleen de Coninck, ECN Beleidsstudies
Veel mensen zijn pessimistisch over de uitkomsten van Kopenhagen. Onderhandelaars, milieuorganisaties, jongerencoalities en Yvo de Boer; ze houden zich groot, maar diep in hun hart weten ze het wel. E>>